" کار فرهنگی، آن چیزی نیست که لباس فرهنگی دارد. لباس فرهنگی، یعنی کاغذ و قلم و امثال اینها. این، فرهنگ می شود؛ اما کار فرهنگی نیست.کار فرهنگی، یعنی روح فرهنگی در آن باشد، یک حرکت فرهنگی باشد، رشد بدهد و فعل و انفعال را در ذهن و مغز و جان و عواطف انسان به وجود آورد. اگر شما مدرسه درست کردید، ولی این مدرسه در روح کودکی که هدف و آماج کار تبلیغی شماست، اثر مثبت نگذاشت، این کار چیست؟ می توانید ادعا کنید که کار فرهنگی است؟ نه، این، ضد کار فرهنگی است."

(رهبر معظم انقلاب؛ دیدار مسئولان بنیاد شهید 23/10/69؛ حدیث ولایت ج 6 ص 173)

دست توانای معلم است که چشم انداز آینده ما را ترسیم می کند.

اگر می بینید که امیرمؤمنین، مولای متقیان علی (علیه السلام) می فرماید:

«من علّمنی حرفاً فقد صیّرنی عبداً؛ هر کس چیزی به من بیاموزد، مرا غلام خویش کرده است.»

این بیان برای ما درس است تا معلمان، قدر خود را بدانند

و تشخیص دهند که چقدر، وجود آنها در سرنوشت یک ملت مؤثر است.

رهبر معظم انقلاب

 رهبر معظم انقلاب: شما اگر بچه ى خودتان را در خانه تربیت نکردید، یا اگر تارهاى عواطف او را -که از نخهاى ابریشم ظریف تر است- با سر انگشتان خودتان باز نکردید تا دچار عقده عاطفی نشود، هیچ کس دیگر نمی تواند این کار را بکند؛ نه پدرش، و نه به طریق اولى دیگران؛ فقط کار مادر است. این کارها، کار مادر است؛ اما آن شغلى که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید، ده نفر دیگر آنجا ایستاده اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراین اولویت با این کارى است که بدیل ندارد.