قصّه‌گویى، هنر بسیار خوبى است.

قصّه‌هاى خوب، سازنده‌ى شخصیت کودک است.

همان قصّه‌هاى قدیمى را که ما از مادر خودمان،

از مادر بزرگ و یا از پیرزن دیگرى در کودکى شنیده‌ایم، امروز که مرور مى‌کنیم،

مى‌بینیم در آنها چقدر حکمت وجود دارد!

انسان، بعضى از خصال و تفکّرات خودش را که ریشه‌یابى مى‌کند،به این قصّه‌ها مى‌رسد.

قصّه مقوله‌ى خیلى مهمّى است؛ منتها قصّه‌هاى خوب.

سعى کنید در این قصّه‌گویى و در این کار هنرى، اوّلین چیزى را که در کودک ایجاد مى‌کنید،

ایمان باشد. هیچ چیز، معادل ایمان نیست.

شما از این بچه، هرچه بخواهید بسازید، باید در او ایمان به وجود آورید.

بدترین ضربه‌اى که امپراتورى خبرى و هنرى زد، این بود که

شبکه‌ى عظیم فساد در دنیا را در این سالهاى متمادى راه انداخت

– که متأسفانه در دوره‌ى پهلوى، پَرش ما را هم گرفت –

هُرهُرى مذهبى و بى‌ایمانى را رواج داد که انسان در دل و جان خودش،

به هیچ ستونى متّکى نباشد! سعى کنید بچه‌ها را با ایمان کنید؛ ایمان به خدا،

ایمان به حقیقتِ مطلق و ایمان به اسلام. اگر این بچه‌ها باایمان پرورش پیدا کردند

و شما توانستید بذر ایمان را در دلشان بکارید،

در آینده مى‌شود از آنها هر شخصیت عظیمى ساخت و براى هر کارى مناسبند.

سخنان رهبری در دیدار مسئولان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۲۳/۲/۱۳۷۷