از زبان پروفسور حسابی :

22 سال درس دادم...

1- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم. (چون کلاس باید انقدر جذاب باشه که بدون حضور و غیاب شاگردت بیاد سر کلاس) 2- هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم! (چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست) 3- هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم! (چون میدونستم اون اگر 10 دقیقه هم بیاد، کلاس یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش) 4- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم. (چون انقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن) 5- هیچگاه 90 دقیقه درس ندادم! (چون میدونستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق داره) 6- هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم! (چون میدانستم ممکنه بچه ای مستضعف باشه یا یتیم...) 7- هیچگاه دانش آموزی رو درب دفتر نفرستادم. (چون میدونستم درب دفتر وایسادن یعنی شکستن غرور) 8- هیچگاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم! (چون میدونستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند.)