آقای قرائتی در یک سخنرانی می‌گفتند: تعلیم کار خداست. امام (ره) فرمود: معلمی کار انبیاء است. درست است. کار خدا هم هست. «الرَّحْمَانُ، عَلَّمَ الْقُرْءَانَ» (الرحمن/1 و 2)

یعنی خدای رحمان معلم است. کار جبرئیل هم هست. «عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُوى‏» (نجم/5) که فاعل «عَلَّمَ» جبرئیل است. پس معلمی کار خداست، کار جبرئیل است، کار انبیاء هم هست. «یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُم‏» (آل‌عمران/164)

منتها نگفته: «الصمد علم القرآن»، «القیوم علم القرآن»، «الخالق علم القرآن» می‌گوید: «الرَّحْمَانُ، عَلَّمَ الْقُرْءَانَ». اگر می‌خواهی معلم موفقی باشی، معلمی شرطش محبت است. وگرنه می‌گفت: «القاصم الجبارین علم القرآن». «الله الصمد علم القرآن»، خدا هزار تا اسم دارد.

اینکه در بین اسم‌های خدا آنکه به «عَلَّمَ» می‌خورد، یعنی معلم، استاد دانشگاه، طلبه، روحانی باید مهمترین صفتش محبت باشد. «الرَّحْمَانُ، عَلَّمَ الْقُرْءَانَ»!

منبع:www.gharaati.ir