نامگذاری در شریعت اسلام از اهمیت خاصی برخوردار است. در روایات فراوانی انتخاب نام نیکو از وظایف والدین شمرده شده است.

- رسول گرامی اسلام (ص) امر می ‏فرمود، افرادی که نام نکوهیده دارند نامشان را تغییر دهند. [وسایل الشیعه، ج ۲۱، ص ۳۹۰]

- ائمه(ع) به جهت مقام و منزلت بسیار رفیعی که برای حضرت صدیقه طاهره (س) قائل بودند، به نامِ مقدس «فاطمه» احترام فوق العاده ‏ای ابراز می‏ کردند.

- هنگامی که امام صادق (ع) مطّلع شدند که یکی از اصحابشان به نام «سکونی» اسم دخترش را «فاطمه» نهاده، فرمود: «آه، آه، آه» حالا که او را فاطمه نام نهادی، به او ناسزا نگو و او را کتک نزن. [فروع کافی، ج ۶، ص ۴۸]

- نگاهی گذرا به اسامی فرزندان ائمه (ع) نشان می‏ دهد که همه امامان یک یا چند دخترشان را به نام «فاطمه» نامیده ‏اند.

- حضرت علی (ع) که نام مادر و همسرش فاطمه بود، یکی از دخترانش را نیز «فاطمه» نامیده ‏اند.[ارشاد مفید، ج ۱، ص ۳۵۵]

- برخی از امامان، بیش از یک دختر را «فاطمه» نام نهاده ‏اند، که از آن جمله حضرت موسی بن جعفر (ع) که حداقل نام دو تن از دخترانشان را «فاطمه» نهاده ‏اند.[ارشاد، ج ۲، ص ۲۴۴]

- از سویی ابن جوزی، دانشمند معروف اهل تسنن در قرن هفتم، به هنگام شمارش فرزندان حضرت کاظم (ع) از چهار دختر آن حضرت به نام «فاطمه» یاد کرده است: ۱ ـ فاطمه کبری ۲ ـ فاطمه وُسطی ۳ ـ فاطمه صغری ۴ ـ فاطمه اُخری [تذکرة الخواص، ص ۳۱۵]؛ علامه مجلسی نیز از «فواطم اربعه» یاد کرده است. [بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۳۱۷] حضرت معصومه (س) همان فاطمه کبری است که چون نگینی شهر قم را آراسته است.

... البته مطالب بیشتر از این حرف هاست؛ این فقط اشاره ای به این بحث بود ...