روش آقای رجایی برای بیدار کردن بچه ها برای نماز صبح با توجه به اینکه در سن نوجوانی معمولاً خواب بچه ها قدری سنگین است و به خصوص خوابِ صبح که شیرین هم هست؛ این بود که بالای سر بچه ها می ایستادند و با شوخی به صدای بلند می گفتند: " بلند صحبت نکنید، بچه از خواب بیدار میشه!!!" .

بچه های ما بین 6 تا 10 سال سن داشتند و چون خودشان هم مایل بودند و ذوق داشتند، لذا بلند می شدند. تأکید آقای رجایی این بود که قبل از اینکه آفتاب بزند، آن ها بیدار شوند، اگر می دید آنها بیدار نمی شوند، بالای سرشان می نشست و با محبت و شوخی شانه های آن ها را مالش می داد و کمی حرف می زد تا با لطافت و ملایمت بیدار شوند و بنشینند. بعد که بلند می شدند، شانه های آن ها را می گرفت و آن ها را تا نزدیک دستشویی همراهی می کرد و قبل از رسیدن به دستشویی با شوخی یک ضربه ی ملایم با کف دست به پشت آنها می زد! با این روش های بسیار عاطفی توأم با مهر و محبت می خواست فرزندانش به نماز عادت کنند و از این امر هم خاطره تلخی نداشته باشند.

(راوی: همسر شهید محمّدعلی رجایی؛ کتاب به رنگ صبح)