- رضا جان اگه زحمتی نیست یه کامپیوتر برای احمدِ ما بخر؛
بالاخره هر چی باشه تو پسر عمه شی،
ما هم که چیزی از گوشی و این چیزا سر در نمیاریم...
- آقای مدیر؛ ببخشیدا جلوی رویِ شما بهش میگم؛
خداوکیلی من هیچی ازش نمیخوام؛ هیچی،
اصلاً هیچ کاری واسه من نکنه تو خونه، فقط درسشو بخونه...
- ما که خیری از زندگی ندیدیم، به هیچ جام نرسیدم؛
بچه جان لااقل تو درستو بخون یه چیزی بشی...
چقدر این جملات برایمان آشنا هستند، مگه نه؟
آیا می دانید آسیب زا ترین جملاتی که یک پدر و مادر
می توانند به فرزندشان بگویند همین سه جمله است؟!
1. بسیار خوب؛ از جمله اول شروع می کنیم:
شاید برایتان جالب باشد که وقتی در "حضور" فرزند یا متربی اظهار عجز کرده
و خود را به عنوان فردی معرفی می کنید که هیچ چیز از تکنولوژی نمی دانید
حصاری امن برای او به وجود می آورید تا خیالش راحت باشد که هرگز نظارتی نخواهد شد.
این دقیقاً مثل اینه که به او بگویید فرزندم با هر کس که می خواهی
با هر که می خواهی دوست شو، من اصلاً حوصله بررسی و شناخت دوستاتو ندارم...
یکی از دوستان می گفت: من سی سالم است، ولی هنوز نمیدانم پدرم کامپیوتر بلده یا نه!!!
چون هر وقت ما پیش او بودیم، کمی با کامپیوتر ور میرفت و وانمود کرد که یه چیزایی بلده...
میدونم که نباید از شما توقع داشته باشم مثل نوجوانتان با گوشی و رایانه کارکنید
ولی لااقل خیلی واضح در این مورد صحبت نکنید.
پیشنهاد می کنم به جاش از این جملات استفاده کنید:
- کار با گوشی کاری نداره، قول بهت میدم یه ساعت وقت بذارم یاد می گیرم.
- یه موقعایی که به گوشی یا کامپیوتر نگاه میکنم بدم نمیاد یه دوری توش بزنم. و...
پس یادتان باشد هرگز پیش روی وی در مورد حوصله نداشتن
و بلد نبودن ابزارهای تکنولوژی حرفی نزنید تا او همواره سایه نظارت والدین و مربی را
بر روی اعمال و رفتار خود حس کند.
2. چه کسی گفته فرزند شما جز درس خواندن کار دیگری ندارد؟
عبادت ها و حضور در امور عبادی مانند نماز جماعت و نماز جمعه؛ احترام و کمک به پدر ومادر؛
سرزدن و صله ارحام پدربزرگ و مادر بزرگها؛ خرید های جزیی و کمک در امور اجرایی خانه؛
درک مسایل خانواده و ارائه مشورت های مورد نیاز؛ کمک به رفع ضعف های درسی و غیر درسی دوستانش؛
یاد گرفتن مسایلی مانند دوستی و دوست یابی، امر به معروف و از این دست ...
همه از مواردی هستند که جزء وظایف آنان است.
این نکته خیلی مهم است که اگر ایشان به وظایف دیگرش بی تفاوت باشد،
قطعاً درس را هم بی خیال خواهد شد.
یکی از بزرگان در خاطراتش نوشته بود:
"هر گاه کار زشتی میکردیم که مادرمان عصبانی می شد،
بسیار جدی به ما می گفت: تا فردا این موقع حق نداری تو کارهای منزل کمکم کنی؟؟"
گرفتید چی شد؟! یعنی مادر کمک در کارهای منزل را تشویق قرار داده بود نه تنبیه.
(بعضی از ما می گوییم جریمه کار زشتِ امروزت اینه که ظرفارو بشوری).
یادمان باشد متربّی یا فرزندمان رو طوری تربیت کنیم که بداند کار مقدس است؛ مقدس...
گفتن این جمله که تو فقط درست را بخوان، نوجوانمان را راحت می کند و این راحتی علاوه بر امروزش، زندگی آینده ی او را نیز دچار مشکل خواهد کرد. پیشنهاد می کنم از این جملات استفاده کنید:
- آقای مدیر!!! خداوکیلی وقتی میوه میخره بهتریناشو انتخاب میکنه
ولی نمیدونم چرا تو درس خوندن بی دقتی میکنه...
- مادر بزرگش میگه اگه به من سر نزنه من دق میکنم،
خب پسرم تو که اینقدر به فکرِ سر زدن به فامیلی تا خوشحالشون کنی
یه مقدارم با درس خوندن اونارو خوشحال کن...
- الله اکبرِ اذان که گفته میشه، برای نماز آماده میشه،
منو باباش اینقدر خوشحالیم که نگو،
فقط امیدواریم درسشم بهتر بشه!
اینطوری یه نکته مثبت زندگی فرزند یا متربی رو به او گوشزد می کنید
و ضعفش رو هم بهش یاد آوری می کنید...
3. و اما جمله سوم!!!
مثل اینکه یادتان رفته قراره بعضی از اوقات بچه ها را به کار خیر دعوت کرده و از کار بد وا دارید؟
یادتان هست که فردا می خواهید بهش بگید تو مهمونی اینکارو می کردی بهتر بود؟
پس چرا جلوی او از موفق نبودنتان حرف می زنید؟
خودِ شما وقتی کسی هر روز بِهِتان بگوید که از زندگیش راضی نیست
و به جایی نرسیده؛ حرف هایش را گوش میدهید؟
نصیحت های دلسوزانه اش را عمل میکنید؟
یا خیلی راحت تو دلتان می گویید: تو اگه کاری بلد بودی واسه خودت میکردی؟
میدانم همین الآن چی تو ذهنتان میگذره!
توقع ندارید که یک نوجوان در سن بلوغ معنای تجربه و اینها را متوجه بشود؟
پس جلوی فرزندتان هرگز از این صحبت ها نکنید
چون خودتان باعث می شوید نگاهی به شما نداشته باشد و از شما الگو نگیرد.
بهتر است اگر می خواهید نارضایتی خود را ابلاغ کنید
به گونه ای بگویید که به شخصیتتان بر نگردد و جزیی باشد.
مثلاً:" این مشکلات مالی به خاطره این است که فلان مشکل پیش اومد
و من سعی می کنم طوری مدیریتش کنم که زود حل بشه"
نه اینکه بگویید : " یه نفر نبود به ما بگه این کارو بکن اون کارو نکن،
خودمون و زن و بچه مونو بدبخت کردیم با این شغلمون..."
این طوری بچه ها یاد می گیرند که هر وقت مشکل کمی در زندگیشان پیش آمد
از نقطه اول زندگیشان را به باد ناله و نفرین نگیرند.
یکم سخته ولی تمرین می خواد!
کمی به خود مسلط باشید و بدانید که این 3 جمله شما را از هدفتان
(که همان تربیت فرزند یا متربیِتان است) دور می کند...
... باتشکر از جناب آقای حمیدرضا اصفهانی مقدم ...
نظرات (۱)