سلام

فرزند شما چند سالشه؟ 2 یا 5 یا 10؟ قطعا فرزند یا متربی شما که در سن 15 سالگی است با متربی ای که در سن 17 سالگی است باهم تفاوت هایی دارند؛ موضوع بحث ما نیازهای هر فرد است...

بله " نیاز  ".

 البته تمام افرادی که به کار تربیتی مشغولند بر این امر واقفند که  " یکی " از معیارهای تعیین نیاز هر شخص " سن " اوست.

عوامل دیگری همچون خانواده ، محیط زندگی ، سبک ارتباطی او با محیط اطراف ، فاصله او با سن بلوغ و حتی تک فرزند بودن یا نبودن نیز در این مورد مهم است. اما بحث امروز ما " سن " است که شاید بتوان گفت یکی از مهمترین و دم دست ترین شاخص ها برای تعیین نیاز افراد است...

خب ؛ بریم سر اصل ماجرا ...

همانطور که می دانید نیاز یک نوزاد با نیاز یک کودک 5 ساله باهم فرق می کند...

و به همین منوال نیاز فرد 5 ساله با ده ساله !

خیلی اوقات در مدارس و یا در کانون های فرهنگی تربیتی "جداسازی سنی" صورت نمی گیرد و خیلی از همکاران ما به دلایلی چون ( غفلت یا عدم حضور مربی به تعداد مورد نیاز ) از این اصل غافلند.

باید بدانیم که هر فردی در هر سنی یک نیاز دارد و البته قسمت مهم داستان اینجاست که معمولا نیاز ها به " ضمیر ناخود آگاه " ما بر میگردند و دانستن یا ندانستن ما تاثیری  در آنها ندارد...

وقتی من گرسنه ام می شوم و نیاز به غذا دارم دیگر مهم نیست من یک پزشک هستم و سرشار از آگاهی یا یک فردی در اوج غفلت ...

وقتی شما یک نوجوان کلاس هشتم را با یک نوجوان کلاس نهم یا دهم در یک محیط جمع کردید و زمینه های دوستی آنان را فراهم کردید طبیعی است که تداخل نیاز به وجود می آید.

به داستانواره زیر توجه کنید :

سینا و رضا دو دوست هستند. سینا در کلاس دوم دبیرستان (متوسطه دوم) و رضا در کلاس نهم (مقطع متوسطه اول) مشغول به تحصیلند.

یکی از نیازهای حیاتی و مهمِ سینا ( بدون آنکه خود بداند ) نیاز به محبت و دوستی است در صورتیکه رضا فعلا در این وادی نیست و بیشتر توجه او به بازی های رایانه ای و فوتبال است.

هر دوی آن ها در ضمیر ناخودآگاهشان نیازهایی دارند و مغزشان نیز دستور میدهد که تو باید "شکل" دوستت شوی...

طبیعی است که سینا چون سنی از او گذشته نمی تواند شبیه رضا با زیرشلواری در خیابان بیاید یا در خانه پای رایانه بشیند و بازی کند...

اینجاست که رضا نقش بیشتری را در تطابق با محیط اجرا می کند و سعی می کند شبیه دوست بزرگترش شود.

و از همان لحظه است که شما رفتارهایی را از این دو دوست می بینید که کمی عجیب است :

مثلا علی ( به خاطر نیاز شدیدش به محبت و دوستی) به شدت به رضا وابسته می شود و رضا هم با اینکه سیستم شخصیتی اش (فعلا)  نیازی به محبت شدید " ندارد "سعی می کند با سینا همدردی کند... .

سینا همیشه ناراحت است چون هرگز رضا نمی تواند نیازهایش را تأمین کند و از طرفی هم شدیداً به او وابسته شده است. رضا هم چون نیازهای کاذب را برای خود ایجاد کرده است رفتارهای غیر منطقی از خودش نشان می دهد...

و این یعنی اول مشکلات " مربی "

مشکلاتی همچون :

جداسازی آنها از یکدیگر که باید بدون مسایلی همچون غیبت و ... اینگونه موارد شکل گیرد!

قطع کردن رابطه عاطفی آنها

جلوگیری از سرایت این ویروس به بقیه متربی ها

و...

می بینید؟ عدم رعایت یک اصل مهم تربیتی به نام جداسازی، مشکلات زیادی را به همراه می آورد که ما چون اصل را بر خوش بینی می گذاریم " خوش بینانه ترین " حالت را برای شما ذکر کردیم...

تأثیر این دو دوست بر یکدیگر می تواند بسیاری از فعالیت های شما را خنثی کند.

اینکه معمولا در این دوستی ها فرد "کوچکتر" بیشترین آسیب را می بیند یک امر بدیهی است...

فقط آنچه مهم است این است که این دیوار کشی سنی نباید به گونه ای شکل بگیرد که متربی ها را حساس تر کرده و بشود مصداق روایتی که می فرماید (انسان بر آنچه که بر او منع شده است حریص تر است...) ؛ مخصوصاً اگر زمان طولانیست که این امر در متربی های ما رواج دارد باید سبک تدریجی را پیش بگیریم که نوجوانان گیج نشده و در مقابل این تصمیم ما جبهه نگیرند...

مطمئناً مربی های خوش سلیقه و آگاه جامعه ما از پس این امر مهم به خوبی برخواهند آمد.

پس یادمان باشد زمینه دوستی و رفاقت را برای افراد غیر هم سن آماده نکنیم تا زمینِ آماده یِ زراعتِ نوجوانان که همانا  " دل پاکشان " است ؛ همیشه گوش به زنگ مربی باشد برای  " تغییر ".

... باتشکر از آقای حمیدرضا اصفهانی مقدم ...