یکی از ابزار های قوی و کاربردی که در دست مربی است، اردو هایی است که توسط مجموعه برای اعضا برگزار می شود.

اردو داری خود یکی از فنونی است که مربی باید آنها را بیاموزد و در کنار آن به کسب تجربه بپردازد؛

یعنی حضور در اردوهایی که مراکز فرهنگی بزرگتر برگزار می کنند؛ حضور در کنار مربیانی که تجربه ی بالایی در اردو داری دارند؛ گرفتن مسئولیت در اردو برای افزایش تجربه؛ حضور در اردوهای بزرگ کشوری مانند راهیان نور، فصل رویش، طرح ولایت و ...

شاید بتوان گفت اصلی ترین هنر مربی در اردو ایجاد جوی شاد و بستری برای حضور و فعالیت حداکثری همه اعضا در فعالیت های اردو مانند مسابقات و ... است.

این هدف را می توان با فراگیری برخی از مسابقات که می توان در اتوبوس یا قطار اجرا کرد و یا خواندن برخی از شعرهای اردویی پیگری کرد.

ولی مربی باید در این بین حواسش باشد که مُشتِ خود را به طور کامل برای متربی باز نکند.

یعنی باید کاری کند که اردو و مهمتر از آن،خودش همواره برای متربی جذابیت و تازگی داشته باشد.

اگر مربیِ یک اردو، تمام آنچه را که برای سرگرمی اعضا بلد است اجرا کند و تا اردوی بعدی به دنبال فراگیری مطالب تازه نباشد، پس از آنکه چند اردو برگزار شد، اعضا دیگر می توانند حدس بزنند در اردوی بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد. همان شعر ها و مسابقات همیشگی، همان سوال ها و برنامه های تکراری و ...

باید توجه داشت که مکان اردو تنها درصدی از جذابیت اردو را شکل می دهد.

اکثر جذابیت اردو به مربی یا مسئول اردو بستگی دارد.

اگر مسئول اردو همواره برای اعضا برنامه ای تازه برای اجرا داشته باشد، می تواند حتی با جایی که برای اعضا تکراری است، یک اردوی خوب برگزار کند.

... ارسالی یکی از مخاطبین بزرگوار ...