تو جلسه ای بودیم و استادی برامون تدریس میکرد. یه وقت لابلای صحبت استاد، حرفی توجهم رو جلب کرد.
ایشون گفتن:
"... بزرگترین معلمای ما همین بچه ها و دانش آموزا هستن."
مدتی روش فکر کردم و هنوز هم گاهی بهش فکر میکنم که واقعا همینطوره که گفتن...
هر دانش آموزی برای ما حکم یه معلم رو داره؛ با رفتارش، با اخلاقش، با نگاهش، با ...
فقط دو نمونه مثال میزنم:
مثلا دانش آموزی رو تصور کنید که بیش فعاله؛ خوب این باعث میشه که شما درباره بیش فعالی مطالعه و تحقیق کنید... یعنی باعث رشد اطلاعاتی شما در این زمینه میشه...
یا دانش آموزی رو تصور کنید که گوشه گیره؛ این هم زمینه مطالعات و تحقیقات دیگری رو شکل میده و الی آخر...
خلاصه کنم حرف رو...
از بدترین دانش آموزا هم میشه بیشترین درسهارو یاد گرفت...
به دور و بر بهتر نگاه کنیم...
نظرات (۱)