کودک آزاری عاطفی :

خیلی از آدمها گمان می کنند فقط  کتک زدن ، کودک آزاری محسوب 

می شود و امروزه در جامعه ایران ، خوشبختانه خانواده های👪 زیادی 

می دانند که نباید فرزندشان را تنبیه بدنی کنند اما در مورد 

کودک آزاری عاطفی، اطلاعات کافی ندارند .

به طور کلی می توان کودک آزاری را اینگونه تعریف کرد : 

 " مجموعه رفتارها یا گفتارهایی که انجام دادن یا انجام ندادنشان باعث وارد شدن نوعی آسیب عاطفی ، فیزیکی به کودک شود و این احساس را در او به وجود آورد که خوب و دوست داشتنی و مورد احترام نیست و ناخواسته است . "

  آمارها نشان می دهد 70 درصد آزارهایی که به کودکان از نظر عاطفی و جسمی وارد می شود،

از سوی غریبه ها نیست و در چارچوب خانواده و به وسیله مراقبان و افراد نزدیک اتفاق می افتد ....

در بازی های دو نفره همیشه این سوال پیش می آید که آیا باید در بازی برنده شویم یا بگذاریم کودک ما را در بازی ببرد؟

در بازی هایی که برد و باخت در آنها معنا دارد، هر بازی را ۳ بار انجام میدهیم:

بار اول به کودک اجازه دهید که شما را در بازی ببرد. این برد کمک می کند تا اعتماد به نفسش افزایش پیدا کند.بچه ها واقعا باور می کنند شما را در بازی برده اند.همچنین این برد باعث می شود کمی تخلیه هیجانی شوند و اگر از شما خشمی جمع کرده اند، مقداری از آن خشم با شکست شما تخلیه خواهد شد.

بار دومی که بازی می کنید بهتر است در بازی کودک را ببرید این باخت به کودک کمک می کند که مفهوم شکست را دریابد، «نه» شنیدن را یاد بگیرد و کم کم متوجه این امر شود که گاهی انسان تمام تلاشش را می کند ولی موفق نمی شود.

بار سوم که بازی را انجام می دهید باید کاری کنید که کودک با تلاشی بسیار بیشتر از تلاشی که آن دو بار داشته، برنده شود. این بار در حال آموزش این نکته هستید که گاهی برای موفقیت باید خیلی تلاش کرد.

مریم جنتی - روانشناس

در پرورش فرزندانمان ده ویروس کلامی علاقه آنان به درس را کم

و عدم تمرکز و لجبازی روانی را زیاد میکند:

۱. نصیحت تکراری ۲. تذکر مداوم ۳. سرزنش ۴. منت گذاشتن ۵. مقایسه کردن

۶. جر و بحث کردن ۷. برچسب منفی ‌زدن ۸. پیش بینی منفی (نفوس بد)

۹. گله و شکایت مداوم ۱۰. متهم کردن

این ده ویروس اگر با درس همراه شوند «چه توسط والدین و چه توسط دبیر و مشاور»

تضعیف کننده علاقه و انگیزه اند.

مریم جنتی - روانشناس

اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش.

اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش.

اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش.

به پدر و مادرش مربوط نیست. به پدر و مادرش این مربوط است که

با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند!

وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند! بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند!

در خانه میوه داشته باشند! با بچه‌شان بازی کنند!

شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند!

با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند!

هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند! به بچه یاد دهند

توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند!

برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود!

خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند!

با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»

سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم،

حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد... همین!

مریم جنتی - روانشناس

پسر بچه ای بود که اخلاق خوبی نداشت. پدرش جعبه ای میخ به او داد و گفت: هر بار که عصبانی میشوی باید میخی به دیوار بکوبی. روز اول، پسر بچه 37 میخ به دیوار کوبید. طی چند هفته، همانطور که یاد می گرفت چگونه عصبانیتش را کنترل کند، تعداد میخهای کوبیده شده به دیوار کمتر می شد.

ما ملّتى هستیم با آرمانهاى بلند، با حرفهاى بزرگ، با قلّه‌هاى ترسیم‌شده‌اى که میخواهیم خودمان را به این قلّه‌ها برسانیم. این احتیاج دارد به انسانهاى صبور، عاقل، متدیّن، اهل ابتکار، اهل اقدام، دور از تنبلى، مهربان، عطوف، داراى حلم، داراى شجاعت، با رفتارهاى مؤدبّانه، پرهیزگار و انسانهایى که درد دیگران، درد آنها محسوب بشود.

یکی از بهترین سنتهایی که در این کشور بعد از انقلاب گذاشته شد

- مرحوم شهید باهنر که رحمت و رضوان خدا بر او باد، پایه‌گذار این کار بود -

همین معاونت پرورشی است. آمدند به بهانه‌هایی این را تعطیل کردند.

حالا نمیخواهیم سوءظن‌ گونه به این مسئله نگاه کنیم،

اما به‌هرحال کج‌ سلیقگی بود. به این عنوان که پرورش باید

به وسیله‌ معلمین متنوع در کلاسها انجام بگیرد و نباید جدا باشد،

این کانونی را که مخصوص اقدام پرورشی بود، تعطیل کردند.