🔸در ارتباط برقرار کردن با نوجوان باید به این نکته توجه کرد که نباید این ارتباط به شکلی باشد که نوجوان تصور کند شما بهش نیاز دارید. (که اگر اینطور شد، باعث دفع آن شخص میشود)

مثلا این عوامل سبب میشه که برخی از نوجوانها فکر کنند که شما به آنها نیاز دارید：

۱؛ زیاد زنگ زدن

۲؛ زیاد توجه کردن تو جمع به یک نفر (مثلا تو هر جایی, اعم از هیأت و اردو و جاهای دیگر؛ آن فرد را مسؤول قرار بدهید)

۳؛ .....

البته باید توجه داشت که این مواردی که گفته شده ؛ زیاد نباید باشد ولی حتما باید مقدار لازمش ، باشد.

و نکته دیگر اینکه برخی بچه‌ها به خاطر شرایط خاص یا داشتن ظرفیت بیشتر ، مجالِ توجهِ بیشتر از معمول را دارند و این اشکالی ندارد. ولی اولاً این افراد کمند و ثانیاً نباید توجهِ زیاد ، جلوی چشمِ بچه‌های دیگه باشه که موجب حسادت نشود.🔸

(ارسالی مخاطبین)

سلام و درود بر شما خوبان

در سایت خوبتون دیدم که تجربیات مربیان نوشته شده،

گفتم تجربه ای به تجارب سایت اضافه کنم...

فکر کنم براتون جالب باشه و شاید مفید:

در کانونی که ما فعالیت داریم، محوریت اصلی، خانواده های بچه ها هستند چون از تذکر اساتیدِ اهلِ فن و تجربه، متوجه شدیم اگر پدر و مادر رعایت های لازم رو داشته باشند، بچه امکان انحرافش به حداقل میرسه؛ به همین دلیل اون بچه هایی رو ثبت نام میکنیم که خانوادشون پایِ کار و حرف گوش کن باشند و خیلی به روحیات و رفتار ظاهری بچه ها کلید نمیکنیم، چون میدونیم نوجوون هر چی که باشه، قابل اصلاح هست و این موضوع رو به عینه مشاهده کردیم و شاکر هستیم.

و همینطور جلسات دائم خصوصی و عمومی با پدر و مادر بچه ها داریم و موفقیت دیگه که جای شکر داره: ولایت پذیری و رفاقت مربیان با هم هست، حتی اگر در موضوعی اختلاف نگرش وجود داشته باشه که امر طبیعی هست کانون یک مسئول کل داره که خودشون اهل فن هستند و چندین مربی و مسئول و همه ی مربیان و مسئولین در هر بخشی که فرد دیگری ولایت داشته باشه در کنار بیان نظرات خودشون در آخر تبعیت میکنند از ولی بخش مورد نظر (مسئول اون بخش) و نکته خیلی جالب بعد اینه که درسته هر گروه مربی مریوط خودشو داره و بچه ها به مربی گروه خودشون محبت میکنند اما بچه ها آزادانه میتوانند با هر مربی که دوست داشته باشند ارتباط بگیرند و مسائل خودشون رو مطرح کنند با در نظر گرفتن این نکته که همیشه مربیان غیر، طرف رو ارجاع میدن به مربی گروه خودش و جایگاه مربی گروهش رو بالا می برند و الحمدلله هیچ کدوم از مربی ها فرعونیت ندارند که بچه گروه من فقط باید با من ارتباط داشته باشه و این مسأله موجب پویایی و سرعت تربیت میشه. بنظرم جاهایی که بچه ها رو محصور میکنند به یک مربی خاص بخاطر دور بودن از عمق مسائل تربیتی هست چون مربی ممتاز و نمونه براش فرقی نداره که بچه، پیشِ چه مربی ای بره؛ مهم اینه که درست تربیت بشه و چه بسا در کنار دیگری این مهم اتفاق بیفته؛ البته تکرار این موضوع لازمه که همه مربیا به فضل خدا با هم بسیار رفیق و متحد هستند و مسائل بچه ها رو به هم میگن و بسیار هم افزایی فکری و علمی دارن.

(ممنون از جناب نجم الدین به خاطر ارسال این مطلب)

به نام خداوند مهربان

خاطره اردو جهادی من از عید نوروز سال ۹۴ تصمیم داشتم با بسیجمون به اردو جهادی برم ولی به دلایلی و پدر و مادر نشد که برم. تا نوروز ۹۵ که بالاخره تونستم برم. رفتیم و یکمم راهش طولانی بود و توی استان کهگیلویه و بویراحمد بود. رسیدیم اونجا و بعد از کمی استراحت از فرداش کارمون شروع شد. ما که تو بخش فرهنگی بودیم کارهای مختلفی می کردیم مثل تولید نشریه برای بچه های خودمون و برگزاری برنامه های مختلف و... توی روستا هم اولش کمک مربی بودم ولی بعد یه مدت چون مربیه نتونسته بود بیاد الان یادم نیست به چه دلیلی من تقریبا تنها بودم و باید خودم به بچه ها حالا اون مطالبی که آماده کرده بودیم رو می گفتم و بازی هایی هم آماده کرده بودم که باهاشون بازی کنم. بازی های پیام رسان و یه جور دارت چشم بسته و اینا بازی می کردیم. یه بار بهشون گفتم که گردو شکستم بازی کنیم و هر چی می گفتم گردو شکستم متوجه نمی شدن؛ بعد یکی گفت گردو بشکنو میگی گفتم آره همونه. بچه ها وقتی کارم داشتن با یه لحجه خواص و کش داری می گفتن متییین متییین؛ خیلی خوب بود. یه روز برای انجام یه کاری (فکر کنم نشریه و اینا بود) توی خوابگاه مسئول فرهنگیمون گفت بمونم تو خوابگاهمون و اونا رو انجام بدم و خلاصه نرفتم پیش بچه های روستا(روستای پای پره) با این که کار خاصی نکرده بودم و خیلی با آمادگی نرفته بودم وقتی بچه های خودمون رفته بودن تو روستا می گفتن اولین چیزی که از ما پرسیدن این بود که متین کوش؟! باورم نمیشد که همین کارای ناچیز انقدر تاثیر گذاشته باشه! حالا اگه هدفمندتر و با فکرتر بود چی میشد؟ قطعا بهترم میشه. معلم خیلی اهمیت داره کارش و ما که حالا فقط ۱۰ روز اونجا بودیم ولی معلمای مدارس به خصوصا مربیای پرورشی توی سال تحصیلی دائما با دانش آموزا در ارتباطن و تازه اون سختی روستا هم نیست و چه کارها که نمی تونن بکنن. فقط باید چیزایی که میگن به بچه ها درست و با فکر باشه و خودشون هم قبلش بهش عمل کنن. یه مطلب دیگه، پُر و غنی بودن مربیه؛ مثلا مربی قبلی که تو روستا رفته بود بهشون گفته بود که سوره فلق رو حفظ کنن و فردا بیان بخونن جایزه بگیرن.بعد به من که گفت من هم رفتم چن بار با اینکه حفظ بودم خوندمش و حتی معنیشم حفظ کردم. می گفتن که نیاز نیست و کسی معنیشو نمیگه و اینا ولی قبول نکردم و گفتم باید بالاخره باید خودم کامل بلد باشم و اتفاقا فرداش یکی از بچه ها معنیشم حفظ کرده بود و گفت و جایزه گرفت. اینکه مربی یه سطح یا چند سطح بالا تر از چیزی که از بچه ها انتظار داره باشه واجبه و هر چی اطلاعات کامل و بیشتر باشه خب قاعدتا بهتره. اردوی جهادی تجربه جالبی بود و همینطور چن روزی مربی بودن هم خیلی خوب بود!

... آقا متین از تهران ...

به نام خدا

وقتی که دبستان بودم مدرسمون خوب بود ولی نمیدونستم راهنماییش چجوریه. تصمیم داشتم مدرسه ی دیگه ای برم تا این که آخرای سال ششم رسید و ما رو از دبستان برای بازدید به راهنمایی بردن. اونجا با چن تا از معلمای اونجا آشنا شدیم و خیلی حس خوبی داشت ولی همه اینا یه طرف... چیزی که توجه منو بیش تر از همه به خودش جلب کرد معلم پرورشی اونجا بود و اونقدر که رفتارشون خوب بود و مهربون بودن من وسوسه شدم که راهنمایی برم همون مدرسه. خلاصه دیگه من خیلی از فضا و اینای مدرسه و به خصوص اون معلم پرورشی خوشم اومد و دیگه راجب مدرسه ای تحقیق نکردم و یه راست رفتم همونجا. رسما وارد مدرسه شدم و تو پایگاه تابستونی کلاس های مختلف و برنامه های جالبی مثل هر سال داشت. کلاسایی که برای اولین بار تو پایگاه تابستونی داشتیم و نمیدونستیم معلمش کیه من همیشه دعا می کردم که همون معلم پرورشیه باشه حتی تا این حد تاثیرگذاشته بود رو من، وقتی هم که تاثیر بذاره و نفوذ کنه به بچه ها دیگه راحت می تونه اون مفاهیم و اطلاعات مفید رو به دانش آموزا انتقال بده. و همین طور که گذشت با یه معلم پرورشی دیگه که دستیار اون یکی بود آشنا شدم. من قبل راهنمایی تو یه حال و هوای دیگه بودم ولی گذشت و گذشت تا من تقریبا از اون موقع تا حالا زمین تا آسمون فرق کرده بودم و به قول خودمون شاید یکمی مذهبی تر و آگاه تر شده بودم. تو این دوره خیلی تغییرات رخ داد که می تونم بگم تغییرات خوبی هم در من بود و همش رو مدیون خوب کار کردنای اون معلما هستم (البته داشتن گاهی اشتباه ولی در مقابل خوبیاشون به چشم نمیومد زیاد) واقعا ازشون تشکر می کنم... فقط می خواستم اینو بگم که چقدر کار یه معلم پرورشی مهمه و سرنوشت دانش آموزا به اون بستگی داره. شاید اگه معلما خوب کار می کردن من به این حد کم هم نمی رسیم و یا اگه اصلا نبودن معلوم نبود چی میشد. بازم میگم که وظیفشون خیلی مهمه. امیدوارم همه معلمای با تعهد و خوش فکر همگی موفق و سربلند باشن!

... آقا متین از تهران ...