شاید برای یه سری مربیا، شیطون دامِش رو پهن کنه و بگه:

بابا پیامبر هم نتونست یه سری رو آدم کنه، بی خیال شوووو، آدم بشو نیستن!!!

کارایِ تو هم بی فایده ست. یعنی تو از پیامبر بالاتری!!!

جوابش این دوتا نکته ست:

یکی اینکه پیامبر برای همه هدایت رو میخواست نه فقط برای یه عدّه،

اونایی که نخواستن، خودشون مقصّر بودن، و الّا پیغمبر برای همه وقت میذاشت.

و نکته دیگه این آیه ست (مخصوصا قسمت اول آیه)؛ یعنی ما فقط باید تا جایی که میتونیم

خودمون و دیگران رو از این گنداب فسادی که دنیارو فراگرفته دور کنیم و نجات بدیم.

" یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا

وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَّا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ "

سوره تحریم آیه ۶

 ﺍﻯ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ! ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺸﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﺰم ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ، ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﺪ.

ﺑﺮ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻰ ﺧﺸﻦ ﻭ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﮔﻤﺎﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ، ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻧﻤﻰ  ﻛﻨﻨﺪ،

ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣأﻣﻮﺭﻧﺪ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.

این که پیغمبر می فرماید: «اطلبوا العلم و لو بالصّین»، نمی خواهد بگوید بروید فلسفه یا فقه را از چین یاد بگیرید؛ بروید دانش را - هر دانشی؛ علم و آنچه که بر علم مترتب می شود یعنی فناوری و توانائی های فراوان سرپنجه ی بشری - یاد بگیرید؛ اینها چیزهای لازمی است.

مقام معظم رهبری

امام موسی کاظم (ع):

بهتر است پسر را در دوران کودکى به کارهاى مختلف و سخت، وادار نمایى

تا در بزرگى حلیم و بردبار باشد؛

و بهتر است مرد، نسبت به اهل منزل خود، دست و دل باز باشد

و در حدّ توان، رفع نیاز کند تا آرزوى مرگش را نکنند.

(وسائل الشّیعة، ج 21، ص 479)

رسول خدا (ص) فرمودند:

هفت چیز است که اگر کسی یکی از آنها را انجام داده باشد،

پس از مرگـش پاداش آن هفت چیز به او میرسد:

1. کسـی که نخلـی را کاشته بـاشـد،

 2. یا چاهی را کنده باشد،

3. یا نهری را جاری ساخته باشد،

4. یا مسجدی را بنا نموده باشد،

5. یا قرآنی نوشته باشد،

6. یـا علمـی را از خـود بـر جـای نهاده بـاشـد،

7. یا فرزند صالحی را باقی گذاشته باشد که برای او استغفار نماید.

(مجموعه ورام، ج 2، ص 110)

" لَوْ کَانَ الْعِلْمُ مَنُوطاً بِالثُّرَیَّا لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِنْ فَارِسَ "

 رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:

اگر دانش در ثریا (اوج آسمان) باشد،

مردانی از سرزمین فارس آن را فرا می گیرند.

(بحارالانوار، ج 1، ص 195)

حدیثی درباره‏ کودکی حضرت هادی است، که نمی‏دانم شنیده‏ اید یا نه؛

وقتی معتصم در سال ۲۱۸ هجری، حضرت جواد (ع) را دو سال قبل از شهادت ایشان از مدینه به بغداد آورد،

حضرت هادی که در آن ‏وقت شش ساله بود، به همراه خانواده ‏اش در مدینه ماند. پس از آن ‏

که حضرت جواد به بغداد آورده شد، معتصم از خانواده حضرت پرس ‏و جو کرد و وقتی شنید

پسر بزرگ حضرت جواد (ع)، علی ‏بن ‏محمد (ع)، شش سال دارد، گفت این خطرناک است؛

ما باید به فکرش باشیم.

معتصم شخصی را که از نزدیکان خود بود، مأمور کرد که از بغداد به مدینه برود و در آن ‏جا

کسی را که دشمن اهل‏ بیت است، پیدا کند و این بچه را بسپارد به دست آن شخص، تا او

به عنوان معلم، این بچه را دشمن خاندان خود و متناسب با دستگاه خلافت بار بیاورد.

این شخص از بغداد به مدینه آمد و یکی از علمای مدینه را به نام «الجنیدی»، که جزو

مخالف ترین و دشمن ‏ترینِ مردم با اهل ‏بیت علیهم‏ السّلام بود – در مدینه از این قبیل علما آن ‏

وقت بودند – برای این کار پیدا کرد و به او گفت من مأموریت دارم که تو را مربی و مؤدبِ این

بچه کنم، تا نگذاری هیچ ‏کس با او رفت و آمد کند و او را آن ‏طور که ما می‏خواهیم، تربیت کن.

اسم این شخص – الجنیدی – در تاریخ ثبت شده است.

حضرت هادی هم – همان‏طور که گفتم – در آن موقع شش سال داشت و امر، امر حکومت

بود؛ چه کسی می‏ توانست در مقابل آن مقاومت کند.

بعد از چند وقت یکی از وابستگان دستگاه خلافت، الجنیدی را دید و از بچه‌ا‏ی که به دستش سپرده بودند، سؤال کرد.

الجنیدی گفت: بچه؟! این بچه است؟! من یک مسأله از ادب برای او بیان می‏ کنم،

او بابهایی از ادب را برای من بیان می‏ کند که من استفاده می ‏کنم!

این ها کجا درس خوانده‏ اند؟!

گاهی به او، وقتی می‏ خواهد وارد حجره شود، می‏ گویم یک سوره از قرآن بخوان، بعد وارد شو

– می‏خواسته اذیت کند – می ‏پرسد چه سوره‏‌ای بخوانم. من به او گفتم سوره‏ بزرگی؛

مثلاً سوره‏ آل‏ عمران را بخوان؛ او خوانده و جاهای مشکلش را هم برای من معنا کرده است!

این ها عالمند، حافظ قرآن و عالِم به تأویل و تفسیر قرآنند؛ بچه؟!

ارتباط این کودک – که علی‏ الظاهر کودک است، اما ولی‏ الله است؛ «و آتیناه الحکم صبیا» –

با این استاد مدتی ادامه پیدا کرد و استاد شد یکی از شیعیان مخلص اهل‏ بیت!

شد غلامی که آب جو آرد /// آب جوی آمد و غلام ببُرد

منبع: بیانات مقام رهبری به مناسبت شهادت امام هادی علیه السلام – ۳۰/۵/۱۳۸۳