صد دانه یاقوت با دست بسته

در بین تابوت با جسم خسته

خیلی غریب است یاقوت در خاک

او آسمانی است فرزند افلاک

 یاقوتها را در خاک و خاشاک

دستی نهان کرد از قوم ضحاک 

یاقوتها را در خاک می کاشت

افسوس یاقوت جان در بدن داشت 

او خاک می ریخت او دست و پا زد

نه دست و پا نه ! انگشت و پا زد

حیف است رحمی رویش چه زیباست

اهل زمین نیست غواص دریاست

سرخ است و گلگون نامش شهید است

با استخوانی از ره رسیده است

نامگذاری در شریعت اسلام از اهمیت خاصی برخوردار است. در روایات فراوانی انتخاب نام نیکو از وظایف والدین شمرده شده است.

- رسول گرامی اسلام (ص) امر می ‏فرمود، افرادی که نام نکوهیده دارند نامشان را تغییر دهند. [وسایل الشیعه، ج ۲۱، ص ۳۹۰]

- ائمه(ع) به جهت مقام و منزلت بسیار رفیعی که برای حضرت صدیقه طاهره (س) قائل بودند، به نامِ مقدس «فاطمه» احترام فوق العاده ‏ای ابراز می‏ کردند.

- هنگامی که امام صادق (ع) مطّلع شدند که یکی از اصحابشان به نام «سکونی» اسم دخترش را «فاطمه» نهاده، فرمود: «آه، آه، آه» حالا که او را فاطمه نام نهادی، به او ناسزا نگو و او را کتک نزن. [فروع کافی، ج ۶، ص ۴۸]

- نگاهی گذرا به اسامی فرزندان ائمه (ع) نشان می‏ دهد که همه امامان یک یا چند دخترشان را به نام «فاطمه» نامیده ‏اند.

- حضرت علی (ع) که نام مادر و همسرش فاطمه بود، یکی از دخترانش را نیز «فاطمه» نامیده ‏اند.[ارشاد مفید، ج ۱، ص ۳۵۵]

- برخی از امامان، بیش از یک دختر را «فاطمه» نام نهاده ‏اند، که از آن جمله حضرت موسی بن جعفر (ع) که حداقل نام دو تن از دخترانشان را «فاطمه» نهاده ‏اند.[ارشاد، ج ۲، ص ۲۴۴]

- از سویی ابن جوزی، دانشمند معروف اهل تسنن در قرن هفتم، به هنگام شمارش فرزندان حضرت کاظم (ع) از چهار دختر آن حضرت به نام «فاطمه» یاد کرده است: ۱ ـ فاطمه کبری ۲ ـ فاطمه وُسطی ۳ ـ فاطمه صغری ۴ ـ فاطمه اُخری [تذکرة الخواص، ص ۳۱۵]؛ علامه مجلسی نیز از «فواطم اربعه» یاد کرده است. [بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۳۱۷] حضرت معصومه (س) همان فاطمه کبری است که چون نگینی شهر قم را آراسته است.

... البته مطالب بیشتر از این حرف هاست؛ این فقط اشاره ای به این بحث بود ...

روی یک بادکنک، صفات بدِ اخلاقی رو بنویسید

و بعد تعدادی از بچه ها رو دعوت کنید و این شعر رو بخونید:

" این توپ، توپِ شیطونه! دست هرکس بمونه، اون از بازیمون بیرونه! "

وقتی به آخرِ شعر رسیدید؛ بادکنک دست هرکس بود از بازی بیرون میره.

تا برنده شدن یک نفر، بازی رو انجام بدهید.

امام علی علیه ‏السلام :

بِـرُّوا آباءَکُمْ یَبِـرُّکُمْ أَبْنـاؤُکُمْ؛

به پدران خود خوبى کنید،

تا پسرانتان هم به شما خوبى کنند.

(غررالحکم؛ ج 3، ص 267)