نهی از منکر در همه زمینه‌های مهم وجود دارد... 

در محیط خانواده هم میشود نهی از منکر کرد. 

در بعضی از خانواده‌ها حقوق زنان رعایت نمیشود؛

در بعضی از خانواده‌ها حقوق جوانان رعایت نمیشود؛

در بعضی از خانواده‌ها، بخصوص حقوق کودکان رعایت نمیشود. 

اینها را باید به آنها تذکّر داد و از آنها خواست. 

حقوق کودکان را تضییع کردن، فقط به این هم نیست که انسان به آنها محبّت نکند؛ نه. 

سوء تربیتها، بی‌اهتمامیها، نرسیدنها، کمبود عواطف 

و از این قبیل چیزها هم ظلم به آنهاست.

" رهبر معظم انقلاب 25/9/1379 "

برگرفته از کانال تلگرام نشریه خط حزب الله :

@khattehezbollah

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

هر کس فرزندش را ببوسد، خدا برایش نیکی می نویسد.

همچنین فرمود: فرزندانتان را زیاد ببوسید،

به راستی که برای شما در برابر هر بوسه درجه ای در بهشت است که مسافتش پانصد سال است.

عبدالله بن مسعود می گوید: نزد پیامبر (ص) بودم.

وقتی حسین بن علی(ع) وارد شد، پیامبر وی را گرفت و او را بوسید

و دهانش را بر صورت وی نهاد و فرمود: خدایا؛ من او را دوست می دارم،

پس تو نیز دوست بدار او را و هر که وی را دوست دارد.

نکته: از این حدیث شریف و دعای حضرت رسول (ص) در آن،

بر می آید که توصیه آن گرامی این است که فرزندان دوستدار امام حسین (ع) تربیت کنید

و فرزندی که دوستدار امام حسین (ع) باشد مشمول دعای پیامبر اکرم است.

وقتی زندگی دکتر حسابی رو نگاه می کنید، میبینید بیشتر از اینکه درس خوانده باشد،کار سخت انجام داده. 

گاهی اوقات مجبور بودند غذای خودشون رو از باقی مانده غذای دیگران که دم در می گذارند، بردارند.

در اثر شدت فقر، مادرش مجبور میشود بچه هایش را یک مدرسه مسیحی بگذارد ، بعد نگران میشود که مبادا بچه هایش دین و معنویت خودشان را از دست بدهند، مجبور میشود این مادر خودش شبها بهشان قرآن و متون دینی  را آموزش بدهد تا اینها دینشان را از دست ندهند، درحالیکه دارند تعلیمات مسیحی می بینند.

بعنوان یک مهندس در کشورهای غریب جهادگرانه کار میکند و بعد در کنار کارش، فیزیک میخواند.

این طور نیست که شما بچه ای را فقط بگذاری درس بخواند، به جایی برسد..

"استاد پناهیان"

#کانال تلگرام تربیت نسل مهدوی:

@manedigaremaa

در روان‌شناسی آموزشی، نکته‌ای را پیامبر اکرم (ص) بیان می‌کند که بسیار مهم و شگفت‌انگیز است.

آن حضرت(ص) می‌فرماید:

أَزْهَدُ النَّاسِ فی الْعَالِمِ أَهْلُهُ وَجِیْرَانُهُ؛

خانواده و همسایگان شخص عالم، از همه مردم نسبت به او بی‌رغبت‌ترند.

(نهج‌الفصاحه، ص359)

این بدان معناست که همسر و فرزندان و خویشان و همسایگان یک دانشمند و عالم، کمتر به او مراجعه می‌کنند و از او یاد می‌گیرند و کمتر از تجربه و علم و وجودش بهره می‌گیرند، در حالی که دیگران قدر او را بهتر می‌دانند و سعی در استفاده حداکثری از او دارند.

این مسئله روان‌شناسی به ما کمک می‌کند تا برای آموزش فرزندان خود افرادی را انتخاب کنیم که به نظر ما می‌توانند همان آموزش‌هایی را که خودمان می‌خواهیم یاد دهیم، به آنها یاد دهند.

فرزند از دیگری همان مطلبی که شما دوست دارید بیاموزد، می‌آموزد و هدف شما برآورده می‌شود.

پس به جای آنکه خودتان دست به کار شوید و بخواهید فرزندان خودتان را به اموری گرایش دهید و یا از چیزی دور سازید، از دیگران برای این کار کمک بگیرید و خودتان مستقیم وارد نشوید. بگذارید دیگری به کودک شما نماز و قرآن بیاموزد و خودتان را کنار بکشید. اگر عالم دهر هم باشید، فرزند و خویشان و همسایگان به شما توجه نخواهند کرد و از شما یاد نمی‌گیرند. پس بهتر است که دیگری در کار وارد شود و اهداف شما را برآورده سازد.

 امامان معصوم(ع) نیز با چنین مشکلی مواجه بودند. مردم شهر مدینه برای آموزش دین به نزد آنان نمی‌آمدند. امام صادق(ع) ضمن گلایه از وضعیت مدینه درزمان خویش می‌فرماید:

اَشکُوا إلَی الله وَحدَتِی وَ تَقَلقُلِی مِن أهل المدینه؛

من از تنهائی خودم به خدا شکوه می‌کنم، از نگرانی فکری خودم درباره حمایت دین به خدا شکایت دارم.

(سفینه‌البحار، شیخ عباس قمی، ج 5، ص 73؛ و نیز کافی، ج 8، ص 215).

علت این گلایه آن حضرت(ع) این بود که مردم مدینه از علوم ایشان بهره نمی‌بردند و کسانی که شاگردان ایشان بودند همه از شهرهای دیگر بودند.

آن حضرت(ع) سپس در تبیین علت و چرایی این رفتار اهل مدینه در جایی دیگر به یک نکته روان شناسی آموزشی اشاره می‌کند و می‌فرماید دوست داشتم از این شهر مهاجرت می‌کردم و در جایی دیگر مردم را راهنمایی می‌کردم.

زیرا دیگران به سراغ عالم می‌آیند ولی همشهریان این گونه نیستند: من از اینکه دانشگاه الهی ام بسته است، شکایت به خدا می‌برم!‌ ای کاش این طاغوت به من اجازه می‌داد، من در طائف که از آب و هوای خوبی برخوردار است حوزه علمیّه می‌ساختم (کافی ج8، ص215).

در این مطلب به یک نکته دیگر در روان‌شناسی آموزشی نیز توجه داده شده و آن هم مسئله آب و هوا و آرامش و آسایشی است که باید استاد و شاگردان داشته باشند.

یک میخ اگر راست باشد هر چه هم ضربه بخورد پیش‌تر رفته و محکم‌تر و مقاوم‌تر خواهد شد،

به همین خاطر هم قرآن به ما می‌گوید بیایید راستی و صداقت پیشه کنید،

اینجا ست که هیچ‌کس نمی‌تواند به شما آسیب بزند. 

اگر اهل شکیبایی باشید، اگر تقوا پیشه کنید و در یک سخن،

اگر راستی و درستی پیشه کنید، هیچ‌کس نمی‌تواند به شما آسیب بزند،

اما اگر صداقت را پیشه نکنید و کج بشوید و کج‌رفتار باشید

مثل همان میخ کج می‌مانید؛ هر چه ضربه بخورید بیشتر کج می‌شوید.

... برگرفته از کتاب " مثل شاخه های گیلاس " ...

توپ را که شوت می‌کنند و به آن ضربه می‌زنند.

بالا می‌رود اما پایی که ضربه می‌زند به عقب برمی‌گردد.

و این خود یک درس است.

یعنی اگر به کسی البته به ناحق و نابجا ضربه‌ای بزنی آن‌که ضربه می‌خورد اوج می‌گیرد

ولی تو که ضربه می‌زنی عقب می‌افتی و این یعنی بدی‌های تو به خود تو برمی‌گردد.

و این همان است که قرآن کریم می‌گوید:

بدی‌های شما به خود شما باز می‌گردد.

دیوار را ببین! صبح که می‌شود، سایه سیاه و دراز خود را به این طرف و آن طرف می‌اندازد،

اما نزدیک به ظهر که می‌شود همان سایه آرام آرام به خودش برمی‌گردد.

... برگرفته از کتاب " مثل شاخه های گیلاس " ... 

- مردم شانس دارند به خدا... هیچی ندارن ولی خدا یه بچه بهشون داده حرف از دهنشون در نیومده از جا میپرند اون موقع ما هر چی به این (!) حرف می زنیم انگار نه انگار...

- صد بار گفتم آقا جون من از تو هیچی نمیخوام ؛ آب با من، نون با من، تو فقط درس بخون! بازم انگار نه انگار ...

- اصلاً این بچه ما اخلاقش عوض شده، شاید باورتون نشه ولی حتی حاضرنیست با ما مهمونی بیاد؛ جدیداً اینطوری شده. مهمونی که جای خود، پارک و شهر بازی هم به زور میاد...

شما هم تا حالا از این صحبتا زیاد شنیدید، مگه نه؟! میخوام در مورد یه اتفاق جالب براتون صحبت کنم، اتفاقی که خیلی اوقات باعث شده فاصله شما با متربی یا فرزندتان روز به روز زیاد و زیادتر شود، بدون آنکه متوجه موضوع باشید...

دوران نوجوانی (که نه دقیق اما به طور تقریبی دوره متوسطه اول و دوم) را در برمی گیرد دوره ناشنوایی است...

نه اشتباهی رخ نداده است؛ درست خواندید: ناشنوایی!