بسم االله الرحمن الرحیم

اردوی تبریز...

با قطار به سمت تبریز حرکت کردیم. در راه تهران-تبریز بازی های زیادی کردیم و کلّا خوش گذروندیم. قطار دوازده ساعت در حال حرکت بود و بعد از دوازده ساعت به تبریز رسیدیم.

در اولین روز اردو به خانه مشروطه، موزه قاجار، مسجد جامع تبریز و در آخر به پارک آبی تبریز رفتیم. پارک آبی مکان بزرگی بود و سرگرمی های آبی بسیار زیادی داشت. مثلا یکی از سرگرمی های هیجانی اش، چاله فضایی بود. حدود پنج ساعت در پارک آبی بودیم و بعد به سمت اردوگاه حرکت کردیم. شب شد و خوابیدیم. معلم راهنمایمان مارا برای نماز صبح با گفتن : (نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز نماز ......) بیدار میکرد.

روز دوم به کندوان رفتیم. در کندوان حدود سه ساعت ماندیم و صنایع دستی محلی و لواشک و ترشیجات خریدیم. برای ناهار به رستوران آنا (مادر) رفتیم و دیزی و کباب خوردیم. غذای رستوران عالی بود مخصوصا دیزی اش. به سمت اردوگاه حرکت کردیم. در اردوگاه کلی آب بازی کردیم و خیس آب شدیم. شب در نمازخانه اردوگاه زو بازی کردیم تا جایی که نفسمان بالا نمی آمد. بعد خوابیدیم. برای نماز صبح معلممان دوباره همانگونه بیدارمان کرد.

روز سوم اردو شروع شد. به بازار تبریز رفتیم و کلی خرید کردیم. بعد بازار به اردوگاه رفتیم و وسایلمان را جمع کردیم و به سمت راه آهن تبریز حرکت کردیم. ساعت هفت و نیم موقع حرکت قطار بود. حدود سیزده ساعت بعد به تهران رسیدیم. به سمت مدرسه رفتیم و بعد با اولیائمان به خانه رفتیم.

(::: کلّا اردوی خوبی بود :::)

... آقا علیرضا از تهران ...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

مدرسه قرار بود ما رو ببره مشهد؛ منم رفتم. وقتی رسیدیم اونجا تقریبا ساعت چهار صبح بود. قرار نبود بریم حرم چون همه خسته بودند ولی با اصرار بیش تر بچه ها برای نماز صبح رفتیم. بعد از دو سال برای اولین بار وقتی وارد حرم شدم حس خیلی خوبی داشتم... از حرم امام رضا (ع) برگشتیم به حسینیه ای که توش ساکن بودیم. ما اونجا وقتای بیکاری بازیای مختلفی می کردیم مثل زو و دست بازی (هوشنگ) و ... . تو همین سروصدا و شلوغی بازی، یکی زد به پام و خیلی درد گرفت؛ جوری که دیگه واقعا نمی تونستم راه برم. یکی از بچه های دیگه ام مثل من شده بود و پاش درد می کرد، قرار بود دوباره برای زیارت بریم حرم. اون تصمیم گرفته بود نیاد ولی من دو دل بودم برم یا نرم؛ از یه طرف پام خیلی درد می کرد و نمی تونستم راحت تا حرم برم از یه طرفم دلم نمیومد یه زیارتو از دست بدم و با دوستام نرم حرم. خلاصه تصمیم خودمو گرفتم و رفتم. وقتی وارد حرم شدم ناخودآگاه پام خوب شد بدون این که خودم متوجه بشم. وقتی برگشتیم به خودم اومدم دیدم خبری از اون دردای وحشتناک نیست و کاملا خوب شده. واقعا این که میگن امام رضا (ع) امام رئوفه درسته؛ خودش کمکم کرد تا حرمش برم و همونجا هم شفا داد ... . ادامه سفر هم خیلی خوب بود و خوش گذشت. روز آخر رسید و باید برمی گشتیم. من دلم نمی خواست برگردیم ولی دیگه نمی شد و برگشتیم...

... آقا متین از تهران ...

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

کلاس پنجم بودم مسجد محلمون هر شب تو ماه محرم شام میداد من با چند تا از رفیقام گفتیم که ما پول رب گوجه رو میدیم اول مخالفت کردن ولی با هزار اصرار راضیشون کردیم. خودمون چهار پنج نفری پول هامون رو گذاشتیم رو هم یک میلیون شد ولی کم بود هی با خودمون میگفتیم چه اشتباهی کردیم گفتیم. یکی از بچه ها گفت بریم تو مدرسه هم اعلام کنیم شاید یه پولی جمع شد، من از مدرسه نا امید بودم میگفتم فایده ای نداره، رفتیم تو مدرسه هم اعلام کردیم بعد یک ماه اونجا هم یک میلیون جمع شد ولی بازم کم بود.... این بار دیگه واقعا امیدی نداشتیم، این دفعه هم بچه ها نظر دادن که تو فامیل اطلاع رسانی کنیم، هر چهار نفر. به فامیل و خانوادشون خبر دادن از این هم به لطف خود امام حسین یک میلیون و پانصد جمع شد. یعی جمعا سه میلیون و پانصد، خب رب گوجه رو که خریدیم و دادیم به مسجد ولی انگار پوله برکت داشت، پول امام حسینه دیگه... با بقیه پول نمک رو هم خریدیم.... ولی گفتم که انگار نمیخواست کم بشه هر چی ما میخریدیم از پول کم نمیشد... روغن غذارو هم خریدیم تا موند ده هزار تومن اون ده هزار تومن هم نمیدونم چی شد...

... علی آقا از تهران ...

هو الحی

باسلام

من وقتی کلاس دوم دبستان بودم، یه معلم داشتیم خیلی اطلاعات مذهبیش بالا نبود. یعنی اصلا خوب نبود. یه روز سرِ کلاس یکی از بچه ها پرسید: آقا! حضرت عباس (علیه السلام) کی بوده؟! اونم شروع کرد و توضیح داد... تا رسید به شهادت حضرت... گفت حضرت عباس روز نهم محرم به شهادت رسید!!!! چند تا از بچه ها که خانواده هاشون یکم مذهبی بودن بهش گفتن که اشتباهه ولی قبول نکرد... اون با این حرفش همه بچه هارو به اشتباه انداخت و بعدشم از هر کدوم از بچه های مدرسه ما میپرسیدی که حضرت عباس کِی شهید شدن؟ میگفتن: روز تاسوعا...

حالا منم به عنوان یک دانش آموز از همه عزیزانی که به هر طریقی و هر مقداری، چیزی به بقیه آموزش میدن، میخوام که چیزایی به بقیه بیاموزند که اول خودشون به اون مطلب آگاهی کامل داشته باشن و معلوماتشون خیلی بالا باشه و بعد هم یه مطلب مفید و ضروری باشه...

... علی آقا از تهران ...

بسمه تعالی

باسلام

من وقتی که کلاس هفتم بودم درس ریاضیم زیاد تعریفی نداشت و این خاطره ای هم که میخوام بگم مربوط میشه تقریبا به چند روز قبل از امتحان ریاضی پایانیم. همون طور که گفتم من ریاضیم خیلی خوب نبود؛ سه چهار روز مونده به امتحان ریاضی که اعتکاف شروع میشد یکی از رفیقام گفت بیا بریم اعتکاف، بهش گفتم امتحان ریاضی داریم. گفت اونجا میخونیم. من خیلی امیدوار نبودم که این امتحان رو خوب بدم ولی وقتی به اعتکاف رفتیم با یکم دعا و درس خوندن، خدا خودش کمکم کرد و امتحانم رو خیلی خوب دادم. این خاطره رو گفتم تا بعضی از بچه های به قول معروف (خرخون) فکر نکنن که فقط باید تو خونه بشینن و درس بخونن؛ و اگه منو به عنوان یه برادر مجازی قبول دارن حتی یه بارم که شده برن اعتکاف، خدا خیلی کمکشون میکنه ...

... علی آقا از تهران ...

بسم الله الرحمن الرحیم

باسلام من میخوام درباره توسل به اهل بیت و جواب گرفتن از اون عزیزان یه خاطره کوتاه بنویسم. من قرار بود با یکی از دوستام برم اردو (خارج از فضای مدرسه)،من از یه ماه قبلش تو خونه مانور میدادم که یه جوری پدر مادرمو راضی کنم، بعد هفت هشت روز مادرم رو راضی کردم ولی هنوز مرحله سختش مونده بود (پدرم)... با پدرم هم یه چهار پنج روز صحبت کردم ولی فایده ای نداشت،دیکه کلا نا امید شدم... خب تا اینجارو داشته باشین. ما تو مدرسه هر هفته زیارت عاشورا داشتیم. من بعد این چهار پنج روز فکر کردم که به اهل بیتم یه سری بزنم شاید اونا یه کاری کردن... تو زیارت عاشورا افتادم به پاشون، گفتم من دیگه هیچ کاری نمیکنم تا خودتون بابامو راضی کنین. زیارت عاشورا ساعت هشت تموم شد و پدرم ساعت نه زنگ زده بود به مسئول اردو و رضایت داده بود... منم رفتم اردو خیلی هم خوش گذشت...

... علی آقا از تهران ...

بچه ام کوچولو بود، از من بیسکویت خواست. گفتم : امروز مى خرم.

وقتى به خانه برگشتم فراموش کرده بودم. بچه دوید جلو و پرسید : بابا بیسکویت کو؟

گفتم : یادم رفت!!! بچه تازه به زبان آمده بود، گفت : بابا بَده، بابا بَده.

بچه را بغل کردم و گفتم : باباجان! دوستت دارم. گفت: بیسکویت کو؟

دانستم که دوستى بدون عمل را بچه سه ساله هم قبول ندارد.

چگونه ما میگوییم خدا و رسول و اهل بیت او را دوست داریم،

ولى در عمل کوتاهى میکنیم؟...

حاج آقا قرائتی