حاج آقای پناهیان توی یکی از سخنرانی هاشون یه ایده ای می دن و می فرمان (نقل به مضمون):
بچه هارو که بردید اردو، یه بار آش بدید، بعد بگید باید ببخشیدا، امروز قاشق نداریم، آش بدون قاشق هم که نمی شه! بعد هر کسی یه جور اعتراض می کنه، یکی مسخره می کنه، یکی فحش می ده! یکی هورت می کشه! و هر کسی یه کاری می کنه!
بعد شما بگید ما قاشق داشتیم، و قاشق هارو پخش کنید و بگید می خواستیم ظرفیت هارو بسنجیم، از دوستانی که با ظرفیت بودن تشکر می کنیم! دفعه بعد اگه قاشق ندادی، هیچ کس هیچ چیزی نمی گه، حتی اگه شام هم ندادین، بچه ها می گن اشکالی نداره، اصلا ما شام نمی خوایم، اینجوری بچه ها یاد میگیرن زود قضاوت نکنن...
... برگرفته از تارنمای سبوح ...
ما هرسال برنامه مشهد داریم برای نوجوونای مقطع دبیرستان! ، خب دوست داشتیم بچه ها اهمیت ویژه ای برای معنویات و عبادات اردو قائل بشن، دو وقت نمازِ جماعت رو در حرم شرکت می کردیم، اما برای نماز صبح، حتی به زور می تونستیم بعضی بچه ها رو برای نماز فرادای خودشون بیدار کنیم، چه برسه به جماعت حرم، نشستیم فکر کردیم که چیکار کنیم این مشکل حل بشه و به این نتیجه رسیدیم که …
هر روز قبل از اذان صبح یه نوشیدنی (مثلا شیر یا شربت و…) آماده می کردیم با یه کیک ! می چیدیمشون تو سینی و می گذاشتیم رو میز، فضا رو با عطر و گلاب معطر می کردیم و چند دقیقه قبل از اذان، یه نوا و صدای آرومی هم پخش می کردیم، بچه ها همینطور که با شنیدن نوای آروم چشمشون باز می شد و نگاهشون به فضای معطر و نوشیدنی ها می افتاد، خیلی بهتر رغبت می کردن که بلند بشن، و به همین راحتی یک نماز صبح دلنشین می خوندیم !!!!
... برگرفته از تارنمای سبوح ...
