نکته ی تربیت والدینی:

بچه وقتی آمد پیش پدر از مادر حرفی زد (یا بالعکس) باید جلویش گرفته شود،

نه اینکه بگویی خب بقیه اش! بمحض انحراف ذهنش باید تصحیح کرد

وگرنه در بزرگی نمام میشود، غیبت کن میشود. 

🌷آیت الله دستغیب🌷

.....................................

نکته ی تربیت والدینی:

✅هرم قدرت خانه را نشکنیم. مرد هرم است. اگر شخصیت پدر در خانه ضعیف شود

در دوره ی نوجوانی که فرزند باید از پدر حساب ببرد این اتفاق نمی افتد

👈معضل جدی و خطرناک!⚡️

برگرفته از کانال تلگرام تربیت نسل مهدوی:

@manedigaremaa

تا حالا فکر کردید که حضرت زهرا (سلام الله علیها)

فرزندانشون امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) رو چه طور صدا میزدند؟ 

مثلا فقط اسمشون رو صدا میزدند یا پیشوند و پسوندی هم به کار می بردند؟ 

یک مورد که در دسترس همه هست، در حدیث شریف کساء ذکر شده و این گونه است:

امام حسن علیه السلام که آن زمان کودک بودند وارد خانه شده و به مادر سلام می کنند:

- سلام بر تو اى مادر (السَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمّاه )  

- سلام بر تو  اى نور چشمم و میوه ی دلم

(عَلَیْکَ السَّلامُ یا قُرَّةَ عَیْنى وَثَمَرَةَ فُؤ ادى)

 مدتی بعد امام حسین علیه السلام وارد میشوند:

- سلام بر تو اى مادر (السَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمّاه)

- سلام بر تو اى فرزندم و اى نور چشمم و میوه ی دلم

(عَلَیْکَ السَّلامُ یا وَلَدى وَ یا قُرَّةَ عَیْنى وَثَمَرَةَ فُؤادى)

در این کلمات نورانی نکات زیادی هست از جمله:

1⃣ کلماتی که حضرت استفاده کردند ساده نیست و بسیار پر معنا و محبت آمیز است.

(قُرَّةَ عَیْنى : نور چشمم - ثَمَرَةَ فُؤادى : میوه ی دلم).

2⃣ حضرت زهرا سلام الله علیها فرزندان عزیزشان را با ٢ عبارت خطاب کردند

و فقط به یکی بسنده نکردند (علامت اوج محبت و اعلام آن).

3⃣ در جواب فرزند کوچکتر، یعنی امام حسین علیه السلام،

یک لفظ اضافه کردند (وَلَدى: پسرم) که شاید

نشانگر مراعاتِ بیشتر فرزند کوچکتر و حساس تر بودن اوست.

4⃣ هردوکودکشان را هم با دو عبارت مشابه (یا قُرَّةَ عَیْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى)

پاسخ دادند و تبعیضی قائل نشدند

با اینکه هر دو در یک زمان به خانه نیامده بودند و طبعا متوجه این امر نمی شدند.

5⃣ نکته قابل توجه اینکه هردو فرزندشان به محض ورود به منزل به مادر سلام کردند

و این نشانگر اوج ادب این دو کودک بهشتی است.

(چون مطمئناً حضرت زهرا سلام الله علیها مثل بعضی از ما نبودند که منتظر بشن اول بچه ها سلام کنند).

... ان شاءالله که همگی متخلق به اخلاق حضرت زهرا سلام الله علیها باشیم ...

:برگرفته از کانال تلگرام تربیت نسل مهدوی
@manedigaremaa

استاد مطهری و نوه ای که "صدرا" نامیده شد.

علاقه شدید استاد شهید به ملاصدرا باعث شده بود که نه تنها مرکز انتشاراتی را که برای آثار خود تاسیس کردند،

بلکه اولین نوه شان را نیز "صدرا" بنامند. 

صدرا که در زمان شهادت پدربزرگ سه سال و نیمه بود، چند خاطره کوتاه از استاد دارد. 

از جمله به یاد می آورد که پدربزرگ بادکنک بزرگی را در خیابان زیر عبای خود برای او می آوردند.

راننده استاد می گوید:

در ضلع جنوبی خیابان میرداماد می رفتیم که صدرا از فاصله دور

بادکنکهای بزرگی را در ضلع شمالی خیابان نشان داد.

استاد بلافاصله از من خواستند که بایستم. از ماشین پیاده شدند

و پس از عبور از چهار باند خیابان، بادکنک بزرگی را خریدند.

آن را در زیر عبا گرفته و به سمت ماشین آمدند.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

هر کس فرزندش را ببوسد، خدا برایش نیکی می نویسد.

همچنین فرمود: فرزندانتان را زیاد ببوسید،

به راستی که برای شما در برابر هر بوسه درجه ای در بهشت است که مسافتش پانصد سال است.

عبدالله بن مسعود می گوید: نزد پیامبر (ص) بودم.

وقتی حسین بن علی(ع) وارد شد، پیامبر وی را گرفت و او را بوسید

و دهانش را بر صورت وی نهاد و فرمود: خدایا؛ من او را دوست می دارم،

پس تو نیز دوست بدار او را و هر که وی را دوست دارد.

نکته: از این حدیث شریف و دعای حضرت رسول (ص) در آن،

بر می آید که توصیه آن گرامی این است که فرزندان دوستدار امام حسین (ع) تربیت کنید

و فرزندی که دوستدار امام حسین (ع) باشد مشمول دعای پیامبر اکرم است.

وقتی زندگی دکتر حسابی رو نگاه می کنید، میبینید بیشتر از اینکه درس خوانده باشد،کار سخت انجام داده. 

گاهی اوقات مجبور بودند غذای خودشون رو از باقی مانده غذای دیگران که دم در می گذارند، بردارند.

در اثر شدت فقر، مادرش مجبور میشود بچه هایش را یک مدرسه مسیحی بگذارد ، بعد نگران میشود که مبادا بچه هایش دین و معنویت خودشان را از دست بدهند، مجبور میشود این مادر خودش شبها بهشان قرآن و متون دینی  را آموزش بدهد تا اینها دینشان را از دست ندهند، درحالیکه دارند تعلیمات مسیحی می بینند.

بعنوان یک مهندس در کشورهای غریب جهادگرانه کار میکند و بعد در کنار کارش، فیزیک میخواند.

این طور نیست که شما بچه ای را فقط بگذاری درس بخواند، به جایی برسد..

"استاد پناهیان"

#کانال تلگرام تربیت نسل مهدوی:

@manedigaremaa

در روان‌شناسی آموزشی، نکته‌ای را پیامبر اکرم (ص) بیان می‌کند که بسیار مهم و شگفت‌انگیز است.

آن حضرت(ص) می‌فرماید:

أَزْهَدُ النَّاسِ فی الْعَالِمِ أَهْلُهُ وَجِیْرَانُهُ؛

خانواده و همسایگان شخص عالم، از همه مردم نسبت به او بی‌رغبت‌ترند.

(نهج‌الفصاحه، ص359)

این بدان معناست که همسر و فرزندان و خویشان و همسایگان یک دانشمند و عالم، کمتر به او مراجعه می‌کنند و از او یاد می‌گیرند و کمتر از تجربه و علم و وجودش بهره می‌گیرند، در حالی که دیگران قدر او را بهتر می‌دانند و سعی در استفاده حداکثری از او دارند.

این مسئله روان‌شناسی به ما کمک می‌کند تا برای آموزش فرزندان خود افرادی را انتخاب کنیم که به نظر ما می‌توانند همان آموزش‌هایی را که خودمان می‌خواهیم یاد دهیم، به آنها یاد دهند.

فرزند از دیگری همان مطلبی که شما دوست دارید بیاموزد، می‌آموزد و هدف شما برآورده می‌شود.

پس به جای آنکه خودتان دست به کار شوید و بخواهید فرزندان خودتان را به اموری گرایش دهید و یا از چیزی دور سازید، از دیگران برای این کار کمک بگیرید و خودتان مستقیم وارد نشوید. بگذارید دیگری به کودک شما نماز و قرآن بیاموزد و خودتان را کنار بکشید. اگر عالم دهر هم باشید، فرزند و خویشان و همسایگان به شما توجه نخواهند کرد و از شما یاد نمی‌گیرند. پس بهتر است که دیگری در کار وارد شود و اهداف شما را برآورده سازد.

 امامان معصوم(ع) نیز با چنین مشکلی مواجه بودند. مردم شهر مدینه برای آموزش دین به نزد آنان نمی‌آمدند. امام صادق(ع) ضمن گلایه از وضعیت مدینه درزمان خویش می‌فرماید:

اَشکُوا إلَی الله وَحدَتِی وَ تَقَلقُلِی مِن أهل المدینه؛

من از تنهائی خودم به خدا شکوه می‌کنم، از نگرانی فکری خودم درباره حمایت دین به خدا شکایت دارم.

(سفینه‌البحار، شیخ عباس قمی، ج 5، ص 73؛ و نیز کافی، ج 8، ص 215).

علت این گلایه آن حضرت(ع) این بود که مردم مدینه از علوم ایشان بهره نمی‌بردند و کسانی که شاگردان ایشان بودند همه از شهرهای دیگر بودند.

آن حضرت(ع) سپس در تبیین علت و چرایی این رفتار اهل مدینه در جایی دیگر به یک نکته روان شناسی آموزشی اشاره می‌کند و می‌فرماید دوست داشتم از این شهر مهاجرت می‌کردم و در جایی دیگر مردم را راهنمایی می‌کردم.

زیرا دیگران به سراغ عالم می‌آیند ولی همشهریان این گونه نیستند: من از اینکه دانشگاه الهی ام بسته است، شکایت به خدا می‌برم!‌ ای کاش این طاغوت به من اجازه می‌داد، من در طائف که از آب و هوای خوبی برخوردار است حوزه علمیّه می‌ساختم (کافی ج8، ص215).

در این مطلب به یک نکته دیگر در روان‌شناسی آموزشی نیز توجه داده شده و آن هم مسئله آب و هوا و آرامش و آسایشی است که باید استاد و شاگردان داشته باشند.

- مردم شانس دارند به خدا... هیچی ندارن ولی خدا یه بچه بهشون داده حرف از دهنشون در نیومده از جا میپرند اون موقع ما هر چی به این (!) حرف می زنیم انگار نه انگار...

- صد بار گفتم آقا جون من از تو هیچی نمیخوام ؛ آب با من، نون با من، تو فقط درس بخون! بازم انگار نه انگار ...

- اصلاً این بچه ما اخلاقش عوض شده، شاید باورتون نشه ولی حتی حاضرنیست با ما مهمونی بیاد؛ جدیداً اینطوری شده. مهمونی که جای خود، پارک و شهر بازی هم به زور میاد...

شما هم تا حالا از این صحبتا زیاد شنیدید، مگه نه؟! میخوام در مورد یه اتفاق جالب براتون صحبت کنم، اتفاقی که خیلی اوقات باعث شده فاصله شما با متربی یا فرزندتان روز به روز زیاد و زیادتر شود، بدون آنکه متوجه موضوع باشید...

دوران نوجوانی (که نه دقیق اما به طور تقریبی دوره متوسطه اول و دوم) را در برمی گیرد دوره ناشنوایی است...

نه اشتباهی رخ نداده است؛ درست خواندید: ناشنوایی!

دنیای امروز با دیروز تفاوت بسیار دارد، امروزه رقبای تربیتی والدین بسیارند،

کوچکترین کوتاهی در باب تربیت فرزند ممکن است عواقب سنگینی داشته باشد....

🍁رقبای تربیتی والدین:

🔸می گفت: 

فکر نمی کنی بیش از اندازه داغ کرده ای و مباحث تربیتی را بزرگ کرده ای؟ 

مگر ما خودمان چطور بزرگ شدیم؟ 

مگر پدران و مادران ما این نکاتی را که شماها امروز می گویید بلد بودند؟ 

حالا که آنها این نکات را رعایت نکردند، ما دزد و قاچاقچی از آب درآمدیم؟