برنامه صبحگاه...

مطمئناً شما هم با این موضوع موافق هستید که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.

مثلاً اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:

اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.

دوم: طبق ایام، برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.

سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.

بهترین دوست، خداست...

شاید یکی از دغدغه های شما، به عنوان معلم پرورشی این باشد که در مناسبت های خاص، فضای مدرسه را مطابق با آن مناسبت تغییر دهید. یکی از مناسبت های متفاوت در سال، ماه مبارک رمضان است؛ زیرا این مناسبت سی روز به طول می انجامد. سعی کنید در برگزاری این مناسبت خاص در مدرسه خودتان، از استعداد های خدادادی دانش آموزان برای ایجاد فضای روحانی در مدارس استفاده کنید. به طور مثال؛ اگر دانش آموزان مدرسه شما، در نوشتن متون ادبی استعداد خاصی دارند که به خاطر حجم بالای درسشان، مجالی برای نوشتن نیافته اند، می توانید با برگزاری مسابقه ای تحت عناوین مختلف مثل نامه ای به خدا، دل نوشته های من و ... در ایجاد یک فضای متفاوت بین دانش آموزان در مدرسه فراهم آورید...

دانش آموز نمونه از دیدگاه پیامبر اسلام کیست؟

دانش آموز نمونه کسی است که با دقت مطالب را یاد بگیرد و حرمت معلم را حفظ کند و نکات زیر را که در احادیث به آن ها اشاره شده، رعایت کند.

شخصی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد:

علم چه حقی دارد؟ ما حقّ العلم؟ آن حضرت فرمود:

فرض می گیریم ما مربی هستیم ( شاید واقعیت هم همین باشد!) ما مربی ای هستیم که می خواهیم گروهی را به اردو ببریم. در این باب قدما گفته اند: پس بدان ای پسر! بر تو فرض است که قبل از آن به این سوالات پاسخ گویی! (که این، یک جورهایی همان ندای وجدان خودمان است)...

چگونه حرف های تکراری اما جدید بزنیم؟

کارهای تربیتی همیشه مثل تمام کارها به ابزاری نیاز دارند که با آن به اهدافشان برسند. مثل مهندس معماری که نقشه خانه ای را ترسیم می کند و برای اینکه این خانه به مرحله اجرا برسد و به خانه ای واقعی تبدیل شود، نیاز دارد که از ابزارهایی استفاده کند. یکی از این روش ها استفاده از کلیشه های معمول با شیوه‌هایی جذاب و جدید است. مثل برد‌های خلاق و جذاب برای جلب کردن توجه دانش آموزان و استفاده از این وسیله برای انتقال مفاهیم به بچه ها.

کلاس چهارم یادتونه توی کتاب درسیمون یه پسر هلندی بود که انگشتش را گذاشته بود تو سوراخ سد، تا سد خراب نشه؟؟؟ قهرمانی که با خاطره اش بزرگ شدیم... "پطرس" تازه تو کتاب عکسی هم از پطرس نبود و ما هیچ وقت تصویرش رو ندیدیم...! هر کدوممون یه جوری تصورش را کردیم... که خسته بود، رنگ پریده، انگشتش کرخت شده بود و ... گذشت ... گذشت و دیدم اصلا اسمش پطرس نبود! بلکه هانس بود. هانس یک شخصیت تخیلی بود که یک نویسنده آمریکایی به نام " مری میپ داچ "نوشته بود. " بعدها هلندی ها از این قهرمان خیالی که خودشان هم اون را نمی شناختند ،یک مجسمه ساختند. " خود هلندی ها خبر نداشتند ما نسل در نسل با خاطره پطرس بزرگ شدیم .... خبر نداشتند اگر ما می فهمیدیم پطرسی در کار نبوده ناراحت می شدیم ... اما سرزمین من پر از قهرمان بود ... قهرمان هایی که هم اسم هاشون واقعی بود و هم داستان هاشون ... میخوای اسم چند تاشون را بگم؟ میدونین چیکار کردن که قهرمان شدن؟

❤ " شهید ابراهیم هادی جوانی که با لبان تشنه تا آخرین نفس در کانال کمیل ماند و برای همیشه ستاره آنجا شد، کسی که پوست و گوشتش بخشی از خاک کانال کمیل شده است ... "

❤ " حسین فهمیده " 13ساله ای که زیر تانک رفت ...

❤ " حاج محمد ابراهیم همت " سرش را خمپاره برد ...

❤ 3 تا برادر بودن به اسم های: علی، مهدی، حمید باکری هیچ کدوم جنازه هاشون برنگشت ...

❤ " مهدی و مجید زین الدین " دوتا برادر که تو یه زمان شهید شدند...

❤ "حسن باقری "کسی که صدام برای سرش جایزه گذاشت ...

❤ " مصطفی چمران " دکترای فیزیک پلاسما از دانشگاه برکلی آمریکا داشت، اومد لباس خاکی پوشید و توی جبهه دهلاویه شهید شد ...

کاش توی بچگیمون به جای گنجاندن داستان های تخیلی، این قهرمان ها را بهمان معرفی میکردند؛ مگه خودمان قهرمان واقعی کم داشتیم؟

شما جز کدام گروه والدین هستید؟

۱- والدین غیر فعال؛ اینگونه والدین در ایجاد شادابی کودک، هیچ نقشی ندارند و فرزندان آنها به نوعی یتیمان محسوب میشوند. ۲- والدین سلطه گرا؛ بیشتر به فکر برقراری رابطه عمودی هستن. کنترل گر و نه تنها شادی کودک را تامین نمیکنند، بلکه اینها را به افسردگی و پرخاشگری سوق میدهند. ۳- والدین نالان؛ اغلب گله و شکایت میکنند و باعث خستگی روانی فرزندان میشوند. ۴- والدین نظریه پرداز؛ به جای انتخاب عملکرد صحیح، روش خود را با به کار بردن الفاظ و عبارات توجیه میکنند. ۵- والدین پریشان افسرده؛ زبان بد گفتارشان موجب نابسامانی کودک میشود. ٦- والدین مهربان منفی؛ بیش از اندازه از کودکان حمایت میکنند که موجب عدم رشد کودکان و پُرتوقع بار آمدن کودک میشود. وقتی توقعش برآورده نشود، ناراحت میشود. ۷- والدین مسئول؛ همچنان که مسئولیت تأمین نیازهای فیزیولوژیکی را دارند، مسئولیت شادی و موفقیت کودک را هم میپذیرند و برای رسیدن به این هدف، سیستم خانواده را به یک خانواده کارآمد و موفق تبدیل کرده، شیوه های درست فرزندپروری را می آموزند.

(برگرفته از کتاب نکات تربیتی

بـرای داشـتـن کــودکــان شــاد 

نوشته ی دکتر مصطفی تبریزی)

از زبان پروفسور حسابی :

22 سال درس دادم...

1- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم. (چون کلاس باید انقدر جذاب باشه که بدون حضور و غیاب شاگردت بیاد سر کلاس) 2- هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم! (چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست) 3- هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم! (چون میدونستم اون اگر 10 دقیقه هم بیاد، کلاس یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش) 4- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم. (چون انقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن) 5- هیچگاه 90 دقیقه درس ندادم! (چون میدونستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق داره) 6- هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم! (چون میدانستم ممکنه بچه ای مستضعف باشه یا یتیم...) 7- هیچگاه دانش آموزی رو درب دفتر نفرستادم. (چون میدونستم درب دفتر وایسادن یعنی شکستن غرور) 8- هیچگاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم! (چون میدونستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند.)